ROND DE WEIDE.

      Een nevelige morgen!
      De gierige zonne, zit
   benauwd als 't ware, en wit
    van waken, zien en zorgen,
  in 't grijs geluchte, en houdt
         er al haar goud
            verborgen.
 Hoe donker schijnt de meersch,
   waar bloemen zonder geuren,
  bleekgeel en blauw en peersch
            in treuren.
     Beweegloos staat de koe
    in 't gras, en ziet niet hoe
     rond haar, de malle kippen
       de wei doortrippen,
      en 't groen aftippen.
  Ze rekt, van 's morgens moe,
den rooden hals, roept geeuwend,
          schreeuwend:
              boe!
 en sluit haar muil, traag, toe.
 Geen meesjen in den hagedoren;
    geen hemelleeuwrik stijgt
   en laat zijn hooglied hooren.
    De morgen droomt en zwijgt;
         geen aarke nijgt
            in 't koren.
      Ik hoor alleen een hol
      tweevoudig roepen, vol
        en diep, als 't ware
             de klare
               zware
   Stem, van een die lijdend zit
            ten gronde;
          die boet en bidt
      en klaagt in 't ronde...
        koekoek! koekoek!
Daar komt ginds, boven de elzenhaag,
             een lompe
     donkerbruine vogel, laag,
             met plompe
  vleugelslagen, traag, heel traag,
 wegscherend over meersch en zompe.



 9 Echo's, Gent (A. Siffer) 1900, 131 p.
20 Gedichten, Amsterdam (S.L. Van Looy) 1907, 224 p.
22 Gedichten, tweede vermeerderde druk, Amsterdam 1911, 242 p.
24 Gedichten, derde vermeerderde druk, Amsterdam 1918, 305 p.